Στις χριστουγεννιάτικες διακοπές του 1997, ο Μαχαράτζ Τζι, που βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, έστειλε κάποιους από εμάς από το Κιρπάλ Άσραμ σε περιοδεία για σάτσανγκ. Εξαιτίας της κακοκαιρίας η άφιξή μας στην Λουντιάνα είχε καθυστέρηση και δεν προλάβαμε το καθιερωμένο πρωινό σάτσανγκ. Μάθαμε όμως πως ένα έκτακτο σάτσανγκ θα γινόταν το ίδιο απόγευμα σε κοντινό σπίτι ενός πρό- σφατα μυημένου σατσάνγκι. Πήγαμε στο σπίτι του και είχε βάλει μια μεγάλη τέντα στην είσοδο, κάτω από την οποία είχαν συνωστισθεί περίπου 3000 άτομα.

Κατά την διάρκεια του σάτσανγκ υπήρχε τρομακτική πνευματική ακτινοβολία. Ένα πλούσιο πεντανόστιμο γεύμα ακολούθησε. Αστει- ευόμενος με τον ιδιοκτήτη τον ρώτησα μήπως οι τόσο επιμελείς και περίτεχνες ετοιμασίες του για τους σατσάνγκι ήταν αποτέλεσμα οδη- γιών δοσμένων από τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπε πως είχα απόλυτο δίκιο και πως πράγματι ο Δι- δάσκαλος, που βρισκόταν χιλιάδες μίλια μακριά, τον είχε ξυπνήσει τα μεσάνυχτα της προηγουμένης και του έδωσε λεπτομερείς οδηγίες για τις ετοιμασίες που έπρεπε να κάνει για ένα έκτακτο σάτσανγκ με ένα τόσο μεγάλο αριθμό ατόμων. Ο Διδάσκαλος του είπε πως πάρα πολλοί άνθρωποι θα παρευρίσκονταν και του έδωσε επακριβώς το μενού για το γεύμα που θα έπρεπε να σερβιριστεί στους σατσάνγκις. Και έτσι όλα είχαν ετοιμαστεί τόσο όμορφα και είχε μεγάλη επιτυχία.

Ήμουν άρρωστη για πολλούς μήνες κάθε χρόνο, με πυρετό, κούραση και σωματικούς πόνους, που με έκαναν ανίκανη να εργάζομαι και να συμμετέχω στην κοινωνική ζωή. Επιπλέον, για δέκα χρόνια υπέφερα από ένα σοβαρό πρόβλημα στην πλάτη μου. Οι γιατροί μού είπαν πως μία επέμβαση θα με ανακούφιζε από τον πόνο, αλλά δε θα μπορούσα να περπατήσω.

Από τότε που ήμουν ακόμη νέα γυναίκα, έβρισκα τον εαυτό μου όλο και πιο αποκαρδιωμένο. Ένα πρωί, καθώς ξεκουραζόμουν στο σπίτι μου, άκουσα μία ανακοίνωση στο ραδιόφωνο, σε έναν ισπανόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό, για έναν πνευματικό Διδάσκαλο που θα ερχόταν στην πόλη του Σικάγο και θα έδινε Μύηση στο Εσωτερικό Φως και τον Ήχο. Δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτές τις έννοιες, αλλά ήμουν περίεργη και ένιωσα μία επιθυμία να πάω. Νοητικά φανταζόμουν τον Διδάσκαλο ψηλό με όμορφα ρούχα και κοσμήματα.

Η συνάντηση έγινε στις 22 Αυγούστου 1999. Αν και δεν ένιωθα καλά, σηκώθηκα νωρίς για να παρευρεθώ στην ομιλία του. Όταν το λεωφορείο μου έφτασε στο χώρο της διάλεξης, μπήκα και κάθισα σε μία θέση στην κατάμεστη αίθουσα. Προς έκπληξή μου, όταν ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ συστήθηκε, είδα έναν άντρα ντυμένο απλά, με λευκά ινδικού τύπου ρούχα, με ένα τουρμπάνι και μαύρη γενειάδα. Είχε ένα όμορφο χαμόγελο και αισθάνθηκα πολλή ενέργεια να έρχεται από εκείνον, τόσο πολύ, που αισθάνθηκα δέος.

Ο εισηγητής αναφέρθηκε στον Διδάσκαλο με το όνομα “Μαχαράτζ Τζι”. Άκουσα την ομιλία του Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ και αποφάσισα να παραμείνω για τη Μύηση μετά το πρόγραμμα. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, δεν κατάλαβα το μεγαλύτερο μέρος της θεωρίας που παρουσίασε σε μεγάλο βαθμό, λόγω των περιορισμένων Αγγλικών μου, αλλά είχα μία όμορφη εμπειρία του Φωτός και του Ήχου στο διαλογισμό που ακολούθησε .Στο τέλος της συνεδρίας, μας δόθηκε η ευκαιρία να μι-λήσουμε με τον Μαχαράτζ Τζι ατομικά, ενώ ήταν καθισμένος στην εξέδρα. Ένιωσα ντροπαλή και απρόθυμη να πάω σε αυτόν.

Καθώς προχωρούσα με τη σειρά μου πιο κοντά του, ένιωσα μια ηλεκτρική φόρτιση να ξεχύνεται, διαπερνώντας με. Αυτό με τρόμαξε και πραγματικά βγήκα από τη σειρά, εξαιτίας αυτού που ένιωσα, αλλά αισθάνθηκα πάλι μία έλξη να επιστρέψω. Το έκανα αυτό επανειλημμένως.

Κάθε φορά που βίωνα αυτή τη φορτισμένη Δύναμη, αποφάσιζα να φύγω, επειδή φοβόμουνα, αλλά μετά γυρνούσα πάλι πίσω στη σειρά μου. Τελικά, βρήκα το θάρρος να τον πλησιάσω. Ενώ στεκόμουν μπροστά στον Μαχαράτζ Τζι και με κοίταξε μέσα στα μάτια μου, ο χρόνιος πυρετός και οι σωματικοί πόνοι αισθάνθηκα ότι έφυγαν. Έκανε μία σύντομη περιστροφική κίνηση με τα χέρια του και μπορούσα να νιώσω τη σπονδυλική μου στήλη να κινείται πραγματικά. Μετά, ο πόνος της πλάτης έφυγε. Μου δόθηκαν κάποια πράγματα καλωσορίσματος στο Μονοπάτι, (πρασάντ), είπα αντίο και πήρα το λεωφορείο για το σπίτι μου. Μπορούσε να είναι αληθινό ότι το σώμα μου είχε γιατρευτεί; Ένιωθα ένα άλλο επίπεδο ενέργειας να με διακατέχει και δεν ένιωθα κανέναν απολύτως πόνο.

Όταν επέστρεψα σπίτι, πήγα στην κουζίνα μου να φτιάξω φαγητό. Θυμάμαι να κοιτάζω στο ψυγείο και να αναρωτιέμαι τι θα έπρεπε να ετοιμάσω. Ακριβώς τότε, ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ μπήκε στο δωμάτιο. Ήμουν σοκαρισμένη. Πώς έφτασε ως εδώ; Είχε ένα μεγάλο, πλατύ χαμόγελο και όμορφα λαμπερά μάτια. Απαλά, άγγιξε τον ώμο μου και πρέπει να είχε διαβάσει τις έκπληκτες σκέψεις μου. Είπε στα Ισπανικά: «Μην ανησυχείς». Ήμουν πολύ φοβισμένη, για να απολαύσω τη συντροφιά του. Εξάλλου, μόλις τον είχα γνωρίσει. Γιατί με ακολούθησε; Νευρική, έφυγα γρήγορα και πήγα σε ένα μικρό μαγαζί που ήξερα στη γειτονιά.

Συνέχιζα να σκέφτομαι για το πώς ήξερε πού ζούσα. Είχα πάρει τρία λεωφορεία για να επιστρέψω σπίτι μου, πώς βρήκε το δρόμο; Και πώς μπήκε στο σπίτι μου χωρίς κλειδί; Κάποιος στο μαγαζί πρόσεξε τη συναισθηματική μου κατάσταση και με ρώτησε αν ήμουν εντάξει. Εξήγησα ότι δεν ήθελα να αγοράσω τίποτα, απλώς είχα ξαφνιαστεί με κάτι και δεν ήθελα να είμαι σπίτι μου για την ώρα. Χωρίς να είμαι σίγουρη αν θα έπρεπε να πάω πίσω στο διαμέρισμά μου, τηλεφώνησα σε μία φίλη μου που είχε πάρει τη Μύηση μαζί με εμένα. Ρώτησα αν ο Μαχαράτζ Τζι ήταν στο σπίτι της. «Όχι, είσαι τρελή;» μου είπε. Φαινόταν λίγο να ζηλεύει που είχα αυτή την εμπειρία. Αποφάσισα να πάρω κάτι να φάω.

Ενώ ήμουν εκεί, είδα μία κυρία που ξέρω πως εργάζεται χρησιμοποιώντας ψυχικές δυνάμεις και τη ρώτησα για ό,τι είχε συμβεί. Μου είπε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν σπουδαίος, γεμάτος με φως. Μετά, μου είπε πως θα ήθελε να έχει αυτή την εμπειρία κι εκείνη και εξήγησε πως ήμουν πολύ τυχερή. Αυτό με έκανε να αισθανθώ λίγο καλύτερα και επέστρεψα στο διαμέρισμά μου. Τώρα, ο Διδάσκαλος δεν ήταν πια πουθενά. Δεν πέρασε πολύ ώρα, μέχρι που ο Μαχαράτζ Τζι άρχισε να εμφανίζεται πάλι στο σπίτι μου και τώρα τον καλωσόρισα. Ήταν τόσο γεμάτος με αγάπη.

Εδώ και πολλά χρόνια, ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ είναι ο σύντροφος, ο φίλος και ο βοηθός μου. Την πρώτη φορά που ήρθε στην κουζίνα, εμφανίστηκε με το κανονικό του φυσικό σώμα. Αλλά από τότε, όποτε τον βλέπω, είναι γεμάτος με φως και ακτινοβολεί φως. Τα πόδια του δεν αγγίζουν το έδαφος. Κινείται ομαλά και αθόρυβα και μου μιλάει στα Ισπανικά. Πολλές φορές, ο Διδάσκαλος με έχει ξυπνήσει στις τρεις τα ξημερώματα για να διαλογιστώ. Κοιμάμαι στο σκοτεινό μου δωμάτιο και όταν έρχεται, είναι με το ακτινοβόλου του φως που με ξυπνάει. Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω να στέκεται εκεί χαμογελώντας και με καθοδηγεί, για να σηκωθώ και να διαλογιστώ. Κάθε τόσο, θα με χτυπήσει απαλά στην πλάτη μου, για να με σηκώσει.

Θυμάμαι μία φορά πως άνοιξε και το φως της κρεβατοκάμαρας, πατώντας το διακόπτη στον τοίχο! Όταν δει ότι είμαι ξύπνια, φεύγει. Είναι πάντα τόσο ευγενικός, στοργικός και αγνός. Ένιωσα πολύ ωραία μια φορά, όταν σηκώθηκα στην ώρα μου και ήδη διαλογιζόμουν, όταν έφθασε Ήταν τόσο ευτυχισμένος να με βλέπει να κάνω αυτό που ήθελε. Όποτε η πνευματική μορφή του Μαχαράτζ Τζι εμφανίζεται, είναι πολύ υπομονετικός μαζί μου. Με βοηθά ακόμη και για ασήμαντα εγκόσμια θέματα. Συχνά τον βλέπω, όταν ετοιμάζομαι να φύγω από το σπίτι μου.

Μια φορά, βιαζόμουν και ανησυχούσα πως θα έχανα το τρένο. Με διαβεβαίωσε πως δε θα το χάσω και με συνόδευσε περπατώντας μαζί μου προς τη στάση του τρένου. Κάποια άλλη φορά, ενώ ήμουν στο κατώφλι της εξώπορτας, μου θύμισε πως είχα ξεχάσει τα κλειδιά μου! Είναι κάτι περισσότερο από όσα μπορώ να κατανοήσω. Μερικές φορές κουβαλάει έγγραφα και μου εξηγεί πως είναι απασχολημένος και δεν έχει πολύ χρόνο. Θυμάμαι μία φορά με πείραζε όταν έφευγα, λέγοντας πως ξέχασα να του πω “αντίο”. Μερικές φορές θα ήθελα να δώσω στον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ μια μεγάλη αγκαλιά ευγνωμοσύνης και αγάπης, αλλά δεν μπορώ να τον πλησιάσω, γιατί υπάρχει τόσο πολύ λαμπερό φως. Όταν φεύγει από ένα δωμάτιο, η όμορφη μορφή του κινείται προς τα πάνω και έξω, αφήνοντας ένα ίχνος λαμπυρίζοντος φωτός.

Η επίσκεψη του Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ στη Φλώριδα το 1996 ήταν σαν γιορτή. Ανάμεσα στις πάμπολλες, πολύχρωμες και χαρμόσυνες δραστηριότητες ήταν και ένα ταξίδι με καραβάκι που κάναμε μαζί με τον Διδάσκαλο, στο Μπίσκεϊν Μπέι. Καθώς μαζευόμασταν στην απο- βάθρα ο ρυθμός της λατινικής μουσικής ξεσήκωνε τα πνεύματα και ο ολόλαμπρος ήλιος τόνιζε τα ήδη ζωηρά χρώματα. Μετά από λίγο το καραβάκι βγήκε υπερπλήρες από το λιμάνι.

Το νερό λαμποκοπούσε, καθώς πλέαμε μέσα από το πολυσύχναστο λιμάνι, όπου δυνατός αέρας φυσούσε. Σύντομα σηκώσαμε τα μάτια και είδαμε τον Διδάσκαλο να πηδαλιουχεί την βάρκα. Μας οδήγησε μέσα από τον κόλπο που ήταν γεμάτος με σκάφη όλων των σχημάτων και μεγεθών. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης της βάρκας σκέφτηκε ότι το κανάλι ήταν λίγο στενό και παραήταν γεμάτο με σκάφη και έκανε νόημα στον Διδάσκαλο να πάρει το πηδάλιο, αλλά ο Διδάσκαλος τον διαβεβαίωσε ότι ήταν ικανός να πηδαλιουχεί. Όλοι ζητωκραυγάσαμε αυτήν την απόφαση. Όλο το απόγευμα, ένα μικρό απόσπασμα από το Γκουρμπάνι, το οποίο ο άντρας μου ο Μάρκ είχε πρόσφατα με- λοποιήσει, κουδούνιζε αδιάλειπτα στο κεφάλι μου. Ήταν ένα μικρό τραγουδάκι, που ήταν ότι πρέπει για να τραγουδηθεί σε καράβι. Το να μην το τραγουδώ φωναχτά με αυτοσυγκράτηση ήταν όλο και όλο αυτό που μπορούσα να κάνω. Άφησα έτσι τις λέξεις να κουδουνίζουν στο κεφάλι μου.

Εκείνο το απόγευμα ο Διδάσκαλος επέτρεψε σε όλους να μαζευ- τούμε για ένα απόγευμα με τραγούδια και ποιήματα. Ένας από τους πρόσφατα μυημένους Λατίνους αδερφούς τραγούδησε ένα τραγούδι με τόσο πολύ πάθος που σχεδόν “κατεδάφισε” το οίκημα. Είχα ετοι- μάσει και διανείμει μερικά αντίγραφα των στίχων του “Καραβίσιο Τραγούδι.” Όταν ήρθε η σειρά μου, τραγούδησα τις τέσσερις γραμμές του τραγουδιού τρεις φορές, ζητώντας από όλους να τραγουδήσουμε μαζί, μόλις έπιαναν την μελωδία. Όταν είχα τελειώσει ο Διδάσκαλος μου ζήτησε να παραμείνω στην θέση μου όρθια, αλλά μετά είπε: «Όχι, θα κάνουμε κάτι με αυτό το τραγούδι αργότερα.»

Όταν όλοι μας είχαμε πει τα τραγούδια και τα ποιήματά μας, ο Δι-
δάσκαλος με κάλεσε στο μικρόφωνο. Ζήτησε να τραγουδήσω το τρα- γούδι ξανά τρεις φορές, κάνοντας μια μικρή παύση ενδιάμεσα μόλις το ολοκλήρωνα.
Γκουρού, είσαι η βάρκα μου Μεταφερέ με στην άλλη πλευρά!
Εγώ ίσως σε ξεχάσω
Σε παρακαλώ, εσύ μη με ξεχάσεις!

Αφού το τραγούδησα την πρώτη φορά ο Διδάσκαλος Ρατζίντερ, με σταμάτησε και με καθαρή φωνή γεμάτη από αφάνταστη γλύκα και τρυφερότητα τραγούδησε με την σειρά του, μια απάντηση στο δικό μου τραγούδι, χρησιμοποιώντας το ίδιο μέτρο και σκοπό.
Αγαπημένη μου, είσαι παιδί του Θεού.
Πηγαίνεις στην άλλη πλευρά.
Ποτέ δε θα σε ξεχάσω!
Σε παρακαλώ, μείνε στο πλευρό μου!

Τα λόγια του Διδασκάλου μας, μάς άφησαν όλους άφωνους. Μετά βίας μπορούσα να δω ανάμεσα από τα δάκρυα και το Φως στο δω- μάτιο. Ο Διδάσκαλος μού έκανε νόημα να το τραγουδήσω ξανά. Το κοινό ζήτησε από τον Διδάσκαλο να τραγουδήσει και εκείνος ξανά την έμμετρη υπόσχεσή του σε μένα.

Εκείνη την νύχτα όλοι μας στο δωμάτιο ξέραμε ότι είτε το αξίζαμε είτε όχι, ο Διδάσκαλός μας, δε θα μας εγκατέλειπε ποτέ. Θα μας πάρει πίσω στο Σπίτι μας.