Ήμουν στο γραφείο μου, πριν 5 χρόνια περίπου, όταν συνέβη το εξής περιστατικό: Από το πρωί εκείνης της ημέρας άρχισα να νιώθω βάρος και μουδιάσματα στους μηρούς και στη συνέχεια σε όλο μου το σώμα. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, αλλά η κατάσταση άρχισε να χειροτερεύει και να επηρεάζεται και η αναπνοή μου. Ο προϊστάμενος του γραφείου μου, φώναξε ασθενοφόρο αλλά, μέχρι να έρθει, εγώ είχα σταματήσει να αναπνέω και να έχω σημεία ζωής. Στο νοσοκομείο που με μεταφέρανε και παρά τις προσπάθειες να ανανήψω, οι γιατροί διέγνωσαν ότι ήμουν κλινικά νεκρή και η αιτία θανάτου μου χαρα- κτηρίστηκε ως “άγνωστη”.

Όση ώρα οι γιατροί προσπαθούσαν να με επαναφέρουν, φυσικά δεν είχα επίγνωση του τι έκαναν. Αισθάνθηκα όμως να έχω αφήσει το σώμα μου και να περνάω μέσα από ένα σκοτεινό τούνελ. Προχωρού- σα έως ότου διέκρινα ένα άνοιγμα. Φτάνοντας το άνοιγμα είδα ένα τεράστιο φως και στην συνέχεια και άλλο διαρκώς αυξανόμενο φως. Βέβαια, ο όρος “φως” είναι ανακριβής, καθώς δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν τη σύσταση αυτής της φωτεινής λαμπρότητας. Αν προ- σπαθούσα να εξηγήσω το πώς ένοιωθα να κινούμαι μέσα σε αυτό το φως, θα έλεγα ότι ήταν σαν να περπατώ πάνω σε βαμβάκι, αλλά και πάλι η περιγραφή είναι ανεπαρκής. Σε μια στιγμή είδα ένα υπέροχο ον, ντυμένο στα λευκά, που ήταν σαν να με περίμενε. Περιβαλλόταν από ακόμα περισσότερο φως και είχε μια έκφραση απερίγραπτης ει- ρήνης, γαλήνης και ηρεμίας. Γύρω από το κεφάλι του είχε μια απα- στράπτουσα φωτεινή αύρα με λαμπυρίζοντα αστέρια. Είχε ένα θεσπέ- σιο χαμόγελο και με φώναξε κοντά του.

Φτάνοντας στην παρουσία του ένοιωσα να διαποτίζομαι από ευ- τυχία. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο μεγάλη ευτυχία. Όταν τον πλησίασα, ακούμπησε το κέντρο του μετώπου μου, μετά χτύπησε χαϊδευτικά το μάγουλό μου και απαλά χτένισε προς τα πίσω τα μαλ- λιά μου. Ρώτησα πού βρισκόμουν. Μου είπε πως βρισκόμουν σε ένα ενδιάμεσο στερέωμα, μεταξύ γης και παραδείσου. Ρώτησα αν θα παρέμενα εκεί. Απάντησε όχι, δεν ήταν ακόμα ο καιρός και πως όλοι ανησυχούσαν για εμένα. Μετά έκανε μια κίνηση με το χέρι του και μια οθόνη σαν τηλεόραση εμφανίστηκε. Είδα το σώμα μου ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, διασωληνωμένο και με ορούς στα χέρια και τα πόδια μου και πολλούς γιατρούς να στέκονται γύρω του. Πρόσεξα τις ανήσυχες εκφράσεις όλων και συγχρόνως έβλεπα σε ένα άλλο δωμάτιο την οικογένειά μου και το αφεντικό μου, αλλά παρόλο που έβλεπα ένα θλιβερό σκηνικό με το σώμα μου ξαπλωμένο, παραδόξως το θέαμα μου φαινόταν διασκεδαστικό. Δεν ένοιωθα την παραμικρή στεναχώρια ή μετάνοια για τα όσα συνέβαιναν και για την κατάστα- σή μου. Ρώτησα την οντότητα εάν οι άνθρωποι τριγύρω μπορούσαν να με δουν και μου απάντησε πως όχι και πρόσθεσε πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, επειδή όλα θα πήγαιναν καλά. Του είπα πως δεν ήθελα να επιστρέψω, αλλά μου εξήγησε πως θα έπρεπε να γυρίσω, καθώς δεν είχα ακόμα ολοκληρώσει τη δουλειά μου πάνω στη γη. Με διαβεβαίωσε όμως πως θα ξανασυναντιόμασταν πολύ σύντομα.

Σε λίγο επέστρεψα στο φυσικό μου σώμα πολύ γρήγορα. Ένοιωσα τον εαυτό μου να έλκεται γοργά προς τα κάτω. Όταν βρήκα τις αι- σθήσεις μου θυμόμουν επακριβώς την εμπειρία που είχα βιώσει. Το φυσικό πεδίο γύρω μου ήταν συμπυκνωμένο και βαρύ. Δεν φάνταζε πλέον ελκυστικό ή ευχάριστο για εμένα. Έκρινα πως οι άλλοι δε θα κατανοούσαν αυτήν την εμπειρία που βίωσα και έτσι την διηγήθηκα μόνο στην μητέρα μου.

Είχα ένα φίλο που είχε μυηθεί από τον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Αυ- τός συχνά με παρότρυνε να πάω στο σάτσανγκ, αλλά πάντα έβρισκα κάποια δικαιολογία, για να το αποφύγω. Σχεδόν δυο χρόνια μετά την παραθανάτια εμπειρία που είχα, αποφάσισα να πάω στο σάτσανγκ και συμπτωματικά είδα μια φωτογραφία του Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ. Φανταστείτε το σοκ που ένοισα όταν διαπίστωσα πως αυτός ήταν το φωτεινό Ον που είχα δει στα Εσωτερικά πεδία. Στην αρχή, αν και είδα πως ήταν αυτός, το μυαλό μου επαναστατούσε και δεν ήθελε να το αποδεχθεί. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ξαναπήγα στο σάτσανγκ για τους επόμενους 6-8 μήνες. Όταν κάποτε ξαναπήγα, έμαθα πως ο Μαχαράτζ Τζι σύντομα θα επισκεπτόταν το Ελ Σαλβαδόρ. Έτσι, απο- φάσισα να τον συναντήσω.

Ένας αντιπρόσωπός του, μου έδωσε την άδεια να τον υποδεχθούμε μαζί με άλλους στις αφίξεις των επισήμων στο αεροδρόμιο. Ήμουν πολύ συγκινημένη. Όταν περπατούσε προς το μέρος μας και χαιρέτησε τον αντιπρόσωπο, αμέσως άρχισα να νοιώθω το κεφάλι μου ελαφρύ και την ίδια δύναμη που είχα νοιώσει Εσωτερικά να αναδύεται από τον Διδάσκαλο. Χαμογελαστός γύρισε και μου είπε «γεια». Καθώς κοιτούσα τη γνώριμη Θεία Του όψη, έκανε μια χειρονομία πανομοιότυπη με κάποια που είχε κάνει και στην πνευματική του μορφή. Δεν μπορούσα πλέον να συγκρατηθώ και ξέσπασα σε κλάματα. Ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ είναι πλέον ο πολυαγαπημένος μου πνευματικός Διδάσκαλος.

Κατά την διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού μου στο Σικάγο το 1990, είχα την καλή τύχη να συναντήσω τον Διδάσκαλο για πρώτη φορά. Αυτό ήταν οκτώ χρόνια μετά την μύησή μου από τον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Κατά την διάρκεια των 20-30 λεπτών που συ- ζητούσαμε την γεωγραφική θέση της Γκάνας και της Νιγηρίας, σχε- τικά με τις πόλεις που θα επισκεπτόταν ο Διδάσκαλος, έτρεμα σαν το φυλλαράκι μέσα σε παγωμένους ανέμους, όχι βέβαια από χαμηλή θερμοκρασία, αλλά από το δέος που με είχε συγκλονίσει. Έμοιαζε σαν η πνευματικότητα στο δωμάτιο να ήταν τόσο έντονη και συμπαγής, που μπορούσες να την πιάσεις με το χέρι σου.

Όταν ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ Τζι ευλόγησε με την παρουσία του την Γκάνα και άλλες περιοχές της Αφρικής το 1994-95, ήταν η πρώτη φορά που κάποιος Διδάσκαλος της Επιστήμης της Πνευματικότητας επισκεπτόταν τη χώρα μας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι έχουμε πα- ραμεληθεί. Οι πνευματικές ευλογίες και η Χάρη τους ήταν συνεχής και γενναιόδωρη.

Για παράδειγμα, ήταν μια κυρία σε ένα αγροτικό χωριό στην Γκά- να η οποία δεν είχε πάει καν σχολείο. Οι δυο γιοι της είναι μαθητές του Διδασκάλου Ντάρσαν. Αν και η ίδια ήταν αμύητη, είχε αναπτύξει αγάπη για τους Διδασκάλους και τους έβλεπε Εσωτερικά. Αναγνώρισε σε φωτογραφίες που της έδειξαν οι γιοι της όλες τις πνευματικές μορφές των παλαιοτέρων Διδασκάλων, που τις είχε δει Εσωτερικά. Μια μέρα η γυναίκα αυτή τους είπε ότι, μαζί με τους τρεις Διδασκά- λους με τα άσπρα γένια τους, όπως τους έβλεπε από παλιά, τώρα έβλεπε και ένα Διδάσκαλο με μαύρη γενειάδα και λευκό τουρμπάνι. Αυτό ήταν κάτι νέο για τους γιους και δεν είχαν ιδέα ποιος μπορεί να ήταν ο τέταρτος Διδάσκαλος. Λίγες εβδομάδες αργότερα, όταν έμαθαν πως ο Σαντ Ντάρσαν Σίνγκ είχε εγκαταλείψει το γήινο επί- πεδο, βρήκαν μια φωτογραφία του Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ Τζι. Της την έδειξαν και αυτή τους επιβεβαίωσε ότι αυτός ήταν ο νέος Διδάσκαλος που είχε δει. Όλα αυτά συνέβησαν πολλά χρόνια πριν ο Διδάσκαλος Ρατζίντερ επισκεφθεί την Γκάνα.

Λίγο καιρό πριν την επίσκεψη του Διδασκάλου είχα ένα πρόβλημα
υγείας και δεχόμουν πιέσεις να παραιτηθώ από την εργασία μου λόγω μειωμένης αποδοτικότητας. Όταν έγραψα στον Διδάσκαλο, για να με συμβουλέψει, μου απάντησε ότι η αρρώστιά μου ήταν μια αντίδραση από παλαιό κάρμα και πως δε θα έπρεπε να παραιτηθώ ακόμα. Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η κατάσταση της υγείας μου σύντομα βελ- τιώθηκε και η εργασία μου δε με δυσκόλευε πλέον.

Πώς να περιγράψω την ευτυχία που βιώσαμε, όταν ο Διδάσκαλος και η οικογένειά του έφθασαν στην χώρα μας! Κάθε μέρα που περ- νούσε ήταν θαυμαστή, ανανεωτική και πρωτόγνωρα έντονη. Μας χάρισε αναμνήσεις που συνεχίζουν να φέρνουν δάκρυα στα μάτια και που θα διαρκέσουν μια ολόκληρη ζωή.

Συνήθως λέγεται πως, όταν κάποιος φθάσει στα ιερά πόδια ενός αληθινού Αγίου, ο Άγιος δεν αναλαμβάνει μόνο την πνευματική του πρόοδο, αλλά βοηθάει και στην επίλυση κάθε επίγειας πρόκλησης ή προβλήματος. Ο Σαντ Ντάρσαν Σινγκ, με το δικό του ανεπανάληπτο τρόπο, έλεγε πως ο Διδάσκαλος προάγει τις υποθέσεις μας και σε αυ- τόν αλλά και στον επόμενο κόσμο. Δε χρειάζεται να περιμένουμε μέ- χρι την τελευταία μας πνοή, για να επαληθεύσουμε πως είναι όντως παρών, για να οδηγήσει την ψυχή μας. Μπορούμε να αισθανθούμε το καθοδηγητικό του χέρι κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας. Σαν επιβεβαίωση αυτής της αλήθειας, θα αναφέρω ένα συμβάν της ζωής μου σχετιζόμενο με τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ.

Είχα φέρει στο γραφείο μου στο Δελχί ένα πολύ σημαντικό προσω- πικό έγγραφο, καθώς χρειαζόταν να προσκομίσω ένα αντίγραφό του στον εργοδότη μου. Το πήρα για να το φωτοτυπήσω, αλλά εκείνη την ώρα είχα τηλεφωνική γραμμή που έπρεπε να απαντήσω. Έτσι, άφησα το έγγραφο κάπου και μετά το τηλεφώνημα, όταν το θυμήθηκα, είχα χάσει τα ίχνη του. Είχε εξαφανιστεί λες και εξαϋλώθηκε ή έβγαλε φτε- ρά. Ήταν σαράντα ετών έγγραφο και για να βρω αντίγραφο του, θα ήταν αδύνατον. Είχα στενοχωρηθεί και συγχρόνως εξοργιστεί.

Στο τέλος σταμάτησα να ψάχνω. Σκέφτηκα να αναφέρω το θέμα στον Διδάσκαλο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ, αλλά θεώρησα ότι ήταν μάλ- λον ένα από τα ανάξια λόγου προσωπικά προβλήματα για τα οποία φαντάζει παράταιρο να τον απασχολήσει κανείς. Εξάλλου, ο χρόνος του στο Δελχί είναι πάντα εξαιρετικά περιορισμένος. Περνούσαν οι ημέρες και την δέκατη ημέρα, μόλις είχα ξυπνήσει και χουζούρευα στο κρεβάτι μου, ο Διδάσκαλος Ρατζίντερ εμφανίσθηκε στο δωμάτιό μου σε όραμα και μου είπε: «Μην ανησυχείς. Το πιστοποιητικό σου θα βρεθεί στο γραφείο σου σήμερα». Μετά εξαφανίστηκε. Και, φυσικά, αργότερα το ίδιο απόγευμα κάποιος από το προσωπικό μου γραφείο εμφανίστηκε έτσι απλώς και μου παρέδωσε το πολύτιμο έγγραφο, για το οποίο είχα κυριολεκτικά κάνει το γραφείο άνω-κάτω, προκειμένου να το βρω.

Έχω ένα κατάστημα γκουρμέ σε μία πολυσύχναστη περιοχή στο Hyderabad, μία πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων, με έντονους ρυθμούς ζωής. Συνήθως πηγαίνω στη δουλειά με ένα σκούτερ μέσα σε έντονη κίνηση.

Μια μέρα, καθώς πήγαινα σπίτι, σταμάτησα σε ένα σταυροδρόμι πέντε δρόμων. Αν και υπήρχαν πολλοί σηματοδότες, ένα λεωφορείο της δη-μόσιας συγκοινωνίας πέρασε με κόκκινο και έτρεχε προς την κατεύθυνσή μου. Με χτύπησε και με έριξε κάτω.
Καθώς κειτόμουν αιμόφυρτος και αβοήθητος στο έδαφος, με ανοιχτά τα μάτια είδα τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ να έρχεται να με σώσει. Ενώ βρισκόμουν κάτω από το λεωφορείο, με τράβηξε έξω και μετά κάλεσε μία αυτόματη τριών τροχών ρίκσα. Ζήτησε από τον οδηγό της ρίκσας να με πάει στο τμήμα επειγόντων περιστατικών σε ένα ορθοπεδικό κρατικό νοσοκομείο της πόλης και έδωσε λεπτομέρειες για το όνομα του νοσοκομείου.

Μετά, ο Μαχαράτζ Τζι χρησιμοποίησε ένα κινητό τηλέφωνο, για να καλέσει ένα γιατρό στο νοσοκομείο και τον παρακάλεσε να με προσέχει στο θάλαμο εντατικής θεραπείας. Πώς το έκανε αυτό, αφού δεν ήταν σε φυσικό επίπεδο κοντά στο Hyderabad; Δεν ξέρω!
Εκείνη τη στιγμή, ενώ ήμουν άσχημα τραυματισμένος, μπόρεσα να φτάσω το κινητό μου τηλέφωνο και να καλέσω τον αδερφό μου. Είπε ότι ήθελε να με πάρει και να με πάει σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο, γιατί πίστευε ότι εκεί θα με φρόντιζαν περισσότερο. Όμως, επέμενα να νοσηλευτώ στη μονάδα θεραπείας που ο Μαχαράτζ Τζι είχε προτείνει.

Ο γιατρός με συνάντησε στο νοσοκομείο και τοποθέτησε γύψο στα πόδια μου. Και τα δύο μου πόδια αποκαταστάθηκαν πλήρως.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι, πριν το περιστατικό αυτό, ήμουνα αδιάφορος για τη Διδάσκαλο Δύναμη και τα πνευματικά διδάγματα. Έδινα λίγη προσοχή στο Μονοπάτι. Αφού έζησα αυτή την εμπειρία, τώρα έχω βαθιά εμπιστοσύνη στο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ. 

Σε ένα πρόσφατο εορταστικό πρόγραμμα με τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ, με ενθουσιασμό παρακολουθούσα το ξεδίπλωμα της αγάπης μεταξύ της Διδασκάλου Δύναμης και της κάθε ψυχής σε ένα ξενοδοχείο. Πόσο τέλεια ο Διδάσκαλος ενορχήστρωνε το χρόνο, τις συνθήκες – όλα!

Αφήνοντας τη θέση μου στη μεγάλη αίθουσα του ξενοδοχείου, ένα χώρο που είχε γεμίσει με χίλιους ανθρώπους, ξεκίνησα να αναζητώ ένα καλύτερο, πλεονεκτικότερο σημείο, από όπου θα μπορούσα να βλέπω καλύτερα τον Διδάσκαλο. Καθώς παρατηρούσα από τη νέα μου θέση, είδα στο διάδρομο, από την ανοιχτή πόρτα, δύο γυναίκες, υπαλλήλους του ξενοδοχείου, φορώντας τις μαύρες στολές εργασίας τους να με πλησιάζουν. Δείχνοντας μέσα στην αίθουσα χορού τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ, η μία με έμφαση μου είπε πως χρειάζεται να μιλήσει με τον Διδάσκαλο.

Γνωρίζω πολύ λίγες λέξεις Ισπανικά και εκείνη ήξερε λίγα Αγγλικά, αλλά με την αποφασιστικότητά της και με τη βοήθεια της φίλης της, ενώσαμε τις δυνάμεις μας για μια πιο επαρκή φραστική επικοινωνία μεταξύ μας. «Χρειάζεται να του μιλήσω απόψε!» επέμενε. Φαίνεται πως ο Διδάσκαλος, προηγουμένως, ενώ περπατούσε ανάμεσα
στα πλήθη δίνοντας την ντάρσαν του, την κοίταξε μέσα στα μάτια της και τώρα ήταν μπερδεμένη. Με ρώτησε: «Τα μάτια του Διδασκάλου δεν έχουν χρώμα;» «Είναι καστανά», είπα.

Παρέμεινε ανένδοτη στο να θέλει να μιλήσει μαζί του. Συνειδητοποίησα πως κάτι ιδιαίτερο είχε μεταβιβαστεί από τα μάτια του Διδασκάλου στην ψυχή της και πολύ πιθανόν “κανένα χρώμα” να μην άφηνε να κρυφτεί το φως που ο Διδάσκαλος εξέπεμπε. Της είπα: «Η αγάπη του Θεού ρέει μέσα από τα μάτια του Διδασκάλου». Της ζήτησα να περιμένει λίγο και πήγα να βρω ένα ισπανό-φωνο άτομο, για να την βοηθήσει. Εκείνη μου είπε πως έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά της στην κουζίνα, αλλά ζήτησε να τη συναντήσω την επόμενη ημέρα, την ίδια ώρα και στο ίδιο σημείο.

Εκείνη και η φίλη της βιαστικά εξαφανίστηκαν μέσα από τις πόρτες προς την κουζίνα. Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει τι θα μπορούσε να μεσο-λαβήσει ανάμεσα στο τώρα και την επόμενη ημέρα, που ίσως θα εμπόδιζε τη γυναίκα να πραγματοποιήσει την επιθυμία της να συναντήσει τον Διδάσκαλο; Περιπλανήθηκα ανάμεσα στη λαοθάλασσα στη μεγάλη αίθουσα και βρήκα τον Κάρλος, έναν αντιπρόσωπο από το ισπανόφωνο σάτσανγκ. Ήξερα πως αυτός θα μπορούσε να τη βοηθήσει.

Ο Κάρλος και εγώ ανοίξαμε τις πόρτες της κουζίνας, μπήκαμε μέσα και βρήκαμε τη νεαρή γυναίκα. Κατάλαβα την ουσία της συζήτησής τους και παρακολουθούσα τη γυναίκα να παρουσιάζει το πώς ο Διδάσκαλος κοίταξε μέσα στα μάτια της και πώς εκείνη αιφνιδιάστηκε από την εμπειρία αυτή. Ήθελε να μάθει γιατί συνέβη κάτι τέτοιο.«Ο Διδάσκαλος είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος!» είπε ο Κάρλος. Το πόσο επείγουσα ήταν η επιθυμία της να συναντήσει τον Διδάσκαλο και ακόμη, πώς μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο θα μπορούσε να εκπληρωθεί η επιθυμία της, δεν μπορούσα να το φανταστώ. Όλοι εκεί είχαμε την ίδια ελπίδα αλλά ήταν κάτι δύσκολο.

Η Αποστολή του Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ έχει μεγαλώσει τόσο πολύ και ήταν τόσο απασχολημένος! Έμεινα έκθαμβη, καθώς παρακολουθούσα τα ακόλουθα, όπως εκτυλίχθηκαν: Και οι τρεις βγήκαμε από τις πόρτες τις κουζίνας στο διάδρομο κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ Τζι, βγήκε στον ίδιο διάδρομο από μία πόρτα που ήταν απέναντι από στις πόρτες τις κουζίνας. Στάθηκε εκεί, περίπου μισό μέτρο μπροστά μας.«Διδάσκαλε», είπε ο Κάρλος, «θα ήθελα να γνωρίσεις την Όλγα. Σε είδε νωρίτερα».

Με τα δύο του χέρια ενωμένα, ο Διδάσκαλος είπε πως ήταν ευχαρίστησή του που τη γνώριζε και της έδωσε τη θεία σαν λιονταριού ματιά του, μία ματιά που κράτησε κάποιο χρόνο. Η Όλγα δε μίλησε. Σε εκείνο το σημείο, δεν πιστεύω ότι μπορούσε να μιλήσει. Ένας άνθρωπος που τον συνόδευε μέσα στα πλήθη προέτρεψε τον Διδάσκαλο να βιαστεί, αλλά εκεί-νος γύρισε πάλι πίσω προς τη νεαρή γυναίκα και συνέχισε να σκορπάει την παντοδύναμη ντάρσαν του. Προχώρησε γρήγορα προς έναν κοντινό ανελκυστήρα, αλλά για μία τελευταία φορά κοίταξε πίσω με μάτια γεμάτα Χάρη.

Από κάθε άποψη ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ είναι ένας στοργικός άνθρωπος που με ευγένεια χαιρετάει τον καθένα. Όμως, στον κόσμο του αληθινού και του αμετάβλητου, ανάμεσα στον Θεό και την ψυχή, κάποια εξαίσια αλληλεπίδραση μόλις είχε συμβεί. Στράφηκα προς την Όλγα. Μία κατάσταση αγαλλίασης και ομορφιάς είχε λούσει το γεμάτο με έκσταση τώρα πρόσωπό της. Η συγκίνησή της ήταν τόσο μεγάλη, που βρέθηκε σε μία κατάσταση ακατάπαυστου γέλιου.«La luz (το φως);» ρώτησα, χρησιμοποιώντας τα περιορισμένα Ισπανικά μου, για να αναφερθώ στο Φως του Διδασκάλου.

Φαινόταν πως δεν μπορούσε να φέρει την προσοχή της πίσω. «Si (ναι) », φώναξε με τα μάτια της ακόμη στραμμένα προς τα πάνω. Είχε πλημμυριστεί με δυνατή, απεριόριστη αγάπη. Αυτή η γυναίκα που ήξερα μόνο λίγα λεπτά, τύλιξε τα χέρια της γύρω μου και έμεινε εκεί. Όταν απομακρύνθηκε, η έξαψη της αγάπης του Διδασκάλου ακόμη τη διαπότιζε. Η φίλη της πήρε το χέρι της, προτρέποντάς την να πάνε πίσω στην κουζίνα και με παιδική χαρά, η Όλγα έτρεξε πίσω στη δουλειά της. Το επόμενο βράδυ, την είδα να σερβίρει δείπνο στην αίθουσα χορού. Με αγκάλιασε αναφωνώντας: «Είμαι διαφορετική σήμερα…»

Μετά, κρατώντας το χέρι της στην καρδιά της, είπε: «Βρίσκεται εδώ μέσα».