Πολλά χρόνια πριν, όταν ανακοινώθηκε πως ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ θα ερχόταν στο Σιάτλ, ένα ζευγάρι από το σάτσανγκ που ζούσε εκεί, τού ζήτησε να επισκεφθεί το σπίτι τους.

Παρόλο που το πρόγραμμα της περιοδείας ήταν πιεστικό, ο Μαχαράτζ Τζι ικανοποίησε αυτή την επιθυμία και πολλούς από εμάς μάς κάλεσαν να πάμε μαζί του. Το ζευγάρι ευχαριστήθηκε πάρα πολύ που υποδέχτηκαν τον Μαχαράτζ Τζι και την οικογένειά του. Όταν η επίσκεψη τελείωσε και ήλθε η ώρα να αποχαιρετιστούν, του προσέφεραν μια όμορφη κουβέρτα ως δώρο ευχαριστίας. Ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ άγγιξε την κουβέρτα και ευγενικά την τοποθέτησε πίσω στα χέρια της γυναίκας, λέγοντας: «Χρησιμοποποίησέ την, για να με θυμάσαι».

Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Μαχαράτζ Τζι σημείωσε πως οι άνθρωποι συχνά θεωρούν πολύ σημαντικό να επισκέπτεται ο Διδάσκαλος τα σπίτια τους. Και πρόσθεσε: «Η δική μου άποψη είναι πως αν έχετε πίστη στον Διδάσκαλο, εκείνος θα βρίσκεται πάντοτε στο σπίτι σας». Από τότε έχω συχνά στο μυαλό μου αυτή την υπενθύμιση και πάντα κάνω το καλύτερο που μπορώ, ώστε να θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια αυτά που λέει. Αυτό με έχει βοηθήσει όχι μόνο στην πνευματική μου ζωή αλλά και σε εγκόσμιες περιστάσεις. Για παράδειγμα:

Τη δεκαετία του 80’, εργαζόμουν ως δάσκαλος μαθηματικών σε ένα γυμνάσιο και σκεφτόμουν να αλλάξω την καριέρα μου και να εργαστώ στη διοίκηση του σχολείου. Εν τω μεταξύ, ταξίδεψα στο Δελχί, για να δω τον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Κατά τη διάρκεια αυτής μου της επίσκεψης με ρώτησε για τη δουλειά μου. Του είπα την επιθυμία μου και μου έδωσε την ευλογία του να συνεχίσω την καριέρα μου στον τομέα της διοίκησης του σχολείου. Κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας μου είπε: «Όταν ερ-γαζόμουν, ήμουν και εγώ στον τομέα της διοίκησης και μπορώ να σου πω πώς εργάστηκα στη θέση αυτή».

Ξεκίνησε να εξηγεί τις διαφορετικές αρχές διαχείρισης που είχε ακολουθήσει, συμπεριλαμβάνοντας στα λόγια του και τη φράση: «Πιστεύω στην ανθρωπιστικού τύπου διοίκηση». Λίγο αργότερα, έδωσα συνέντευξη για μία θέση στη διοίκηση του σχολείου που ενείχε πολλές ευθύνες αλλά και μία αξιοσημείωτη αύξηση μισθού. Μία από τις πρώτες ερωτήσεις που μου τέθηκε ήταν: «Σε τι πιστεύεις;»

Με παρρησία απάντησα ότι πιστεύω στην «ανθρωπιστικού τύπου διοίκηση». Τα μέλη της επιτροπής έμειναν σιωπηλά κάποια λεπτά, για να συνειδητοποιήσουν τα λόγια μου. Μετά χαμογέλασαν και κατάλαβα πως τα λόγια μου είχαν πραγματικά χτυπήσει στο στόχο. Ήταν τόσο εντυπωσιασμένοι με το βάθος και το νόημα της απάντησης, που κατέλαβα τη θέση παρ’ όλο το σημαντικό ανταγωνισμό από άλλους που είχαν καλύτερα προσόντα από ό,τι εγώ. Μετά έμαθα πως έψαχναν για ένα άτομο που θα συμπεριφερόταν στους άλλους με σεβασμό και αξιοπρέπεια και οι λέξεις που είχα πει, αντανακλούσαν ακριβώς τις ποιότητες που ήλπιζαν να βρουν στον υποψήφιο.

Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε λίγα χρόνια μετά. Ήθελα να κάνω μια αλλαγή στη θέση εργασίας μου και από εκείνη της διοίκησης να κατευθυνθώ προς αυτή του διευθυντή γυμνασίου. Ήταν μία περιζήτητη θέση με ακόμη υψηλότερο μισθό από αυτόν που είχα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, πήγα στο Νέιπερβιλ, στο Ιλλινόις, για να απολαύσω τα σάτσανγκ με τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ.

Ένα βράδυ, μιλούσε για το «Θείο θέλημα» σε σχέση με την «ελεύθερη βούληση» και χρησιμοποίησε την αναλογία του αυτόματου συστήματος πλοήγησης ενός αυτοκινήτου. Είπε κάτι σαν αυτό: «Για εκείνους από εμάς που έχουμε αυτόματο σύστημα πλοήγησης, ξέρουμε πως αν η φωνή μάς πει να στρίψουμε δεξιά και εμείς αντιθέτως πάμε ευθεία, η φωνή θα συνεχίσει να μας μιλάει, μέχρι να πάμε πίσω, στο σωστό δρόμο. Με αυτό μοιάζει η ελεύθερή μας βούληση. Ο Θεός (είναι σαν αυτή τη φωνή) πάντα μένει μαζί μας και μας φροντίζει, ώστε να ακολουθήσουμε πάλι τη σωστή πορεία.

Όταν επέστρεψα, έκανα αίτηση για τη θέση του διευθυντή, γνωρίζοντας ότι πολλοί αιτούντες προηγουμένως είχαν απορριφθεί. Μέχρι την τελική συνέντευξη, δεν είχα κάποιο τρόπο να καταλάβω πόσο καλά πήγαινα. Στο τέλος της συνεδρίας, κάποιος από τους επικεφαλής της ομάδας με ρώτησε μία ευθεία ερώτηση-πρόκληση: «Gary, γιατί επιθυμείς να φύγεις από μία θέση διοίκησης και να πας σε αυτή του διευθυντή σχολείου; Αυτή είναι μία ασυνήθιστη αλλαγή να κάνεις».

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα τι να απαντήσω. Μετά θυμήθηκα τα λόγια του Μαχαράτζ Τζι στο σάτσανγκ και είπα: «Εκείνοι από εμάς που έχουμε αυτόματο σύστημα πλοήγησης, ξέρουμε πως αν η φωνή μάς λέει να στρίψουμε δεξιά και εμείς όμως πάμε ευθεία, αυτή θα συνεχίζει να μας μιλάει, μέχρι να πάμε πίσω στο σωστό δρόμο. Αυτή η φωνή με καλεί να επιστρέψω σε μία σχολικού επιπέδου διοικητική θέση».
Θα μπορούσα να πω άμεσα πως όλοι γύρω από το τραπέζι της συνέντευξης εντυπωσιάστηκαν με την απάντηση! Δυο μέρες αργότερα, μου προσφέρθηκε η θέση και μου είπαν πόσο δύσκολο ήταν η ομάδα της συνέντευξης να βρει ένα άτομο που ήταν “διορατικό και στοχαστικό”.

Μια ημέρα, παρατήρησα έναν κύριο να έρχεται στο σάτσανγκ στο Ντουμπάι για πρώτη φορά. Ενώ μιλούσα μαζί του, έμαθα πως ενδιαφέρθηκε για το Μονοπάτι πριν δύο χρόνια περίπου, όταν παραβρέθηκε σε ένα σάτσανγκ στην πατρίδα του, στο Ρατζαστάν της Ινδίας. Ένα βράδυ, που συμμετείχε σε μία συνεδρία διαλογισμού, καθώς έφευγε, παρατήρησε πως το πορτοφόλι του έλειπε. Είχε πάρει το λεωφορείο, για να έρθει στο σάτσανγκ και τον συνόδευσα, για να υποβάλει στην Αστυνομία μια δήλωση.

Την επόμενη ημέρα έλαβε ένα τηλεφώνημα πως το πορτοφόλι του είχε βρεθεί. Δεν είχε χρήματα μέσα, αλλά η κύρια ανησυχία του ήταν η απώλεια της ταυτότητάς του. Ενώ οδηγούσαμε, για να πάρουμε το πορτοφόλι του, άρχισε να τραγουδάει γκάζαλς του Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Τα πνευματικά αυτά ποιήματα τα τραγουδούσε με μία πλούσια, μελωδική και συγκινητική φωνή. Η ερμηνεία του ήταν τόσο εμπνευσμένη, που τον ρώτησα αν θα ήθελε να συναντήσει τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ και να μυηθεί. Είπε πως αυτή ήταν η επιθυμία του, αλλά επειδή ήταν φτωχός εργάτης, δεν ήταν σε θέση να ταξιδέψει στην Ινδία. Επιπλέον, ήθελε η οικογένειά του –η γυναίκα του, τα πέντε παιδιά του και οι γονείς του, που όλοι ζούσαν στο Ρατζαστάν– να συναντήσουν τον ζωντανό Διδάσκαλο, ελπίζοντας πως θα ήθελαν και εκείνοι να μυηθούν.

Του πρότεινα να υποβάλει στη δουλειά του αίτηση για άδεια και να αφήσει τον Διδάσκαλο να τα κανονίσει όλα. Η αίτησή του για άδεια από τη δουλειά εγκρίθηκε πιο γρήγορα από ό,τι συνηθίζεται και τοπικοί μυημένοι του παρείχαν οικονομική βοήθεια για το ταξίδι του. Μετά, έστειλα ένα μήνυμα στο Κιρπάλ Άσραμ στο Δελχί, για να ενημερώσω τον Μαχαράτζ Τζι για την επίσκεψή τους. Ένα ταξί κανονίστηκε να μεταφέρει την οικογένειά του από το Ρατζαστάν στο Δελχί, ενώ εκείνος κι εγώ ταξιδέψαμε αεροπορικώς από το Ντουμπάι. Όλοι συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο και πήγαμε κατευθείαν στο Κιρπάλ Μπαγκ για το Κυριακάτικο σάτσανγκ, όπου και είδαν για πρώτη τους φορά τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ στην εξέδρα.

Η οικογένειά του απορροφήθηκε στο σάτσανγκ και ήταν ευγνώμονες που βρίσκονταν εκεί. Ωστόσο, αργότερα την ίδια μέρα, μου είπαν πως χρειαζόταν να γυρίσουν στο Ρατζαστάν αμέσως.

Απάντησα πως αυτό είναι ένα μονοπάτι αγάπης και κανείς δε θα τους ανάγκαζε να μείνουν ή να πάρουν τη μύηση, αλλά ήθελα να μάθω τι λάθος έγινε. Ο άνθρωπος κατέβασε το κεφάλι του και μου εξήγησε, χωρίς να σκεφτεί, πως ο πατέρας του είχε κλειδώσει την αγελάδα τους, το βουβάλι και μερικές κατσίκες στην αυλή τους σπιτιού τους και πως κανείς άλλος δεν είχε το κλειδί της πόρτας. Αποτέλεσμα ήταν τα ζώα να μην μπορούν να αφεθούν ελεύθερα έξω, για να βοσκήσουν και να βρουν νερό. Αν έμεναν κλειδωμένα για περισσότερο από μία ημέρα, θα μπορούσαν να αρρωστήσουν ή ακόμη και να πεθάνουν.

«Εμπιστεύεσαι τον ζωντανό Διδάσκαλο;» ρώτησα. Είπε πως τον εμπιστευόταν και η οικογένεια αποφάσισε να μείνει, μέχρι να μπορέσουν να μυηθούν. Την επόμενη ημέρα, μάθαμε πως ο Μαχαράτζ Τζι ακύρωσε όλα τα ραντεβού του. Οι άνθρωποι σκέφτηκαν πως ειδικοί προσκεκλημένοι πρέπει να είχαν επισκεφθεί στο Άσραμ. Δεν ήξεραν ακόμα πως ήταν η ταπεινή τους οικογένεια που είχε προσκληθεί να περάσει χρόνο της μαζί Του.
Καθόμασταν σε ένα από τα δωμάτια της τεράστιας έκτα-σης του Κιρπάλ Μπαγκ, όπου γίνονται τα σάτσανγκ και περιμέναμε να δούμε τον Διδάσκαλο. Σε λίγο, η πόρτα άνοιξε και ο Μαχαράτζ Τζι μπήκε μέσα ξεχειλίζοντας από αγάπη και ενέργεια. Ζήτησε να δει τον κύριο και την οικογένειά του. Όταν είπαν στον Διδάσκαλο πως τα ζώα τους είχαν κλειδωθεί στην αυλή, ο Διδάσκαλος με απλότητα απάντησε: «Νομίζετε ότι πρέπει να ανησυχείτε;» και μετά έφυγε.

Εκείνη τη στιγμή, ο άντρας έσκυψε στον πατέρα του, λέγοντας: «Σου υποσχέθηκα πως θα σε πήγαινα σε ιερό προσκύνημα και σήμερα έκανα το χρέος μου».

Την άλλη μέρα, ο πατέρας και η οικογένειά του έφυγαν για το Ρατζαστάν και εγώ επέστρεψα στο Ντουμπάι. Αφού είδε πως η οικογένειά του έφτασε στο σπίτι τους, ο κύριος επέστρεψε στο Ντουμπάι και ήρθε κατευθείαν από το αεροδρόμιο στο γραφείο μου. Με ευχαρίστησε που τον βοήθησα για το καθετί και με ανησυχία τον ρώτησα για την κατάσταση των ζώων. Μου εξήγησε πως οι γείτονες είχαν βρει τις κατσίκες να περιφέρονται άσκοπα έξω, κοντά στο σπίτι και είχαν την ευγένεια να τις πάρουν κάτω από τη φροντίδα τους. Ωστόσο, δεν είχαν δει την αγελάδα και το βουβάλι, που τελικά τα εντόπισαν ένα μίλι περίπου μακριά να τρώνε γρασίδι στο δικό μας οικογενειακό τόπο βοσκής. Δεν υπάρχει εξήγηση πώς η πόρτα ξεκλειδώθηκε ή πώς το βουβάλι και η αγελάδα έφτασαν στην οικογενειακή γη βοσκής, χωρίς κάποιος να τα έχει οδηγήσει εκεί.

Γεννημένος στην Kinshasa της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, ήμουν δεκατεσσάρων ετών, όταν μυήθηκα από τον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Θα διηγηθώ δύο περιστατικά που άγγιξαν την καρδιά μου και μου επέτρεψαν να συνειδητοποιήσω ότι η Δύναμη του Διδασκάλου είναι πάντα στο πλευρό μας.

Όταν ήμουν μικρό παιδί, συχνά συνέβαινε να ακούω τον ήχο των γρύλων σε διαφορετικά σημεία μέσα στη φύση. Υπέθετα ότι αυτό ήταν φυσιολογικό και δεν έδινα πολύ προσοχή. Κάποιες φορές, ο ήχος γινόταν όλο και πιο συχνός, όλο και πιο έντονος. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εκείνης της χρονιάς, πήγα διακοπές από τη Γαλλία στην πατρίδα μου, το Κονγκό. Μέρος της κουλτούρας μας εκεί περιλαμβάνει τη διήγηση ιστοριών μυστικισμού. Ο ήχος που άκουγα σε αυτές τις περι-πτώσεις ήταν τώρα ασταμάτητος και άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως ήμουν υπό την επήρεια κάποιας μαγείας.

Πήγα να δω έναν τοπικό θρησκευτικό αξιωματούχο που μου έδωσε κάποια θεραπεία και μου υποσχέθηκε πως ο ήχος δε θα επέστρεφε ποτέ ξανά. Αντίθετα, όμως, τον άκουγα όλο και πιο συχνά, σχεδόν κάθε βράδυ. Προσευχήθηκα να ελευθερωθώ από αυτό, καθώς δεν ήξερα την πηγή του. Αυτό συνέβαινε και δεν ήξερα την αιτία του για χρόνια, μέχρι που μία ημέρα τα μάτια μου συνάντησαν την εκπληκτική ματιά του σεβαστού μου Διδασκάλου, του Σαντ Ντάρσαν Σινγκ, στη φυσική του μορφή. Εκείνη την ημέρα, όταν προσήλωσα την προσοχή μου στα μάτια του, ένας Εσωτερικός ήχος άρχισε να αντηχεί και περιελάμβανε και τον ήχο των γρύλων.

Μέσα από το χαμόγελό του, μου μετέδωσε πως αυτό ήταν μία έκφραση της αγάπης του και του φωτός του. Κατάλαβα ότι ήταν ο σύντροφός μου όλα αυτά τα χρόνια και έμαθα πως ο ήχος των γρύλων είναι ένας από τους πολλούς ήχους των Εσωτερικών επιπέδων. Επιπλέον, από τη μύησή μου και μετά, αυτός ο ήχος συχνά συνοδεύεται από έγχρωμες φωτεινές λάμψεις από φώτα και από μία οβάλ μπάλα έγχρωμου φωτός. Έμαθα για τον Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ, όταν ο Διδάσκαλός μου Ντάρσαν Σινγκ έφυγε από αυτό το επίπεδο, ότι η ίδια Χάρη συνεχίζει να υπάρχει μέσα από αυτόν.

Ένα βράδυ, το 2000, μία ομάδα από εμάς αποχαιρέτησε τον Μαχαράτζ Τζι μετά από μία ομιλία που έδωσε σε ένα ξενοδοχείο στο Roissy, στη Γαλλία. Τις ίδιες μέρες, ένα γνωστό μουσικό φεστιβάλ, εκτυλισσόταν συγχρόνως στο ίδιο μέρος και για αυτό το βράδυ εκατοντάδες άνθρωποι στριμωχτήκαμε μέσα στο τρένο, για να επιστρέψου-με στα σπίτια μας. Σε μία από τις στάσεις, μια ομάδα νέων ανθρώπων μπήκε μέσα στο βαγόνι μας και άρχισε να ενοχλεί έναν άνθρωπο που καθόταν κοντά μου. Μετά άρχισαν να παρενοχλούν κι άλλους στο τρένο.

Ξαφνικά, η ατμόσφαιρα εκεί έγινε τεταμένη, όταν κάποιος από τους νέους αυτούς τράβηξε όπλο. Φάνηκε ότι σημάδευε εμένα και όταν τράβηξε τη σκανδάλη, οι άνθρωποι περίμεναν να έχω πυροβοληθεί. Ήταν απίστευτο όμως, κανείς δεν είχε τραυματιστεί. Αργότερα, έμαθα πως ακόμη και το άτομο που κρατούσε το όπλο πίστευε πως με είχε πυροβολήσει. Ευτυχώς, οι αστυνομικοί κατέφθασαν επιτόπου και απομάκρυναν αυτούς τους εισβολείς. Το τρένο συνέχισε την πορεία του και έφθασα στη στάση του σπιτιού μου. Όταν έφευγα από τη στάση, ο ήχος του γρύλου έφτασε σε εμένα πολύ δυνατός και μία άσπρη και μπλε πνευματική μορφή εμφανίστηκε μπροστά μου. Ήξερα ότι ήταν η έκφραση της Διδάσκαλου Δύναμης.

Η μορφή εξαφανίστηκε γρήγορα, αλλά ο ήχος με συνόδευε, μέχρι που έφτασα στο σπίτι μου. Τώρα είμαι πεπεισμένος πως ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας και ότι η αγάπη, η προστασία και η Χάρη των Διδασκάλων είναι πάντα μαζί μας.

Είχα την καλή τύχη να συναντήσω τον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ, όταν ήρθε να επισκεφθεί την Κολομβία. Έλαβα τη Mύηση και άρχισα να έχω Εσωτερική θέαση από τη δύναμη και την ομορφιά του υπέροχου Διδασκάλου μου. Με ευλόγησε με οράματα στο διαλογισμό και οι καθημερινές μου συνήθειες άρχισαν να αλλάζουν προς το καλύτερο. Άρχισα να κατανοώ τον αληθινό σκοπό της ζωής.

Μια μέρα, τον Μάιο του 1989, είχα ένα όραμα στο οποίο είδα τον Διδάσκαλο Ντάρσαν ξαπλωμένο, ακίνητο και γαλή-νιο σε ένα κρεβάτι. Έμοιαζε σαν να είχε εγκαταλείψει το σώμα του και ολόκληρη την ημέρα έκλαιγα από φόβο, μήπως μπορούσε αυτό να ήταν ένα σημάδι της αναχώρησής του. Ήρθα σε επαφή με όλους όσους ήξερα, για να βεβαιωθώ πως ακόμα βρισκόταν κοντά μας. Ένιωσα ανακούφιση, όταν με διαβεβαίωσαν πως ήταν υγιής στο Δελχί. Δυστυχώς, μερικές μέρες αργότερα, ο Διδάσκαλος όντως άφησε αυτό το υλικό επίπεδο κι ήμουν συντετριμμένος.

Τις επόμενες δυστυχισμένες μέρες που ακολούθησαν, προσευχόμουν με ένταση στον Σαντ Ντάρσαν Σινγκ για τρία δώρα ή σημάδια. Πρώτα, παρακάλεσα να μου αποκαλυφθεί η ταυτότητα του καινούριου Διδασκάλου. Νωρίτερα, είχα ευλογηθεί με την καλή τύχη να δω τον Διδάσκαλο Ντάρσαν στη φυσική του μορφή να αλλάζει μπροστά στα μάτια μου στη μορφή του Σαντ Κιρπάλ Σινγκ και του Χαζούρ Μπάμπα Σαουάν. Ζητούσα τώρα ο διάδοχος να μου παρουσιαστεί στη φυσική του μορφή μαζί με τους τρεις προηγούμενους Διδασκάλους.

Δεύτερον, ζήτησα, όταν ο καινούριος Διδάσκαλος θα επισκεπτόταν την Κολομβία, να βιώσω και να γευτώ την ίδια αίσθηση αγάπης που είχα βιώσει στη φυσική παρουσία του Διδασκάλου μου. Ήταν τόσο έντονη αυτή η εμπειρία, που ένιωθα κυριολεκτικά πως θα μπορούσα να την «καταπιώ».

Τρίτον, θα ήθελα να δω κάποιες από τις ομορφιές των Εσωτερικών πνευματικών κόσμων. Γνώριζα πως ήμουν ανάξιος, για να περιμένω να εκπληρωθούν τέτοιου είδους επιθυμίες, αλλά καλώς ή κακώς τις ζήτησα.

Είμαι βαθύτατα ευγνώμων που στα χρόνια που ακολούθησαν, αυτές οι επιθυμίες μου εκπληρώθηκαν, όπως θα πε-ριγράψω παρακάτω. Ελπίζω πως ίσως να ωφεληθούν και άλλοι και πως με κάποιο τρόπο θα δοξάσω τους Διδασκάλους διηγούμενος αυτά που θα παραθέσω. Λίγο καιρό μετά την αποχώρηση του Διδασκάλου Ντάρσαν, ενώ διαλογιζόμουν, είδα τον εαυτό μου σε όραμα να βρίσκεται κοντά στο μπροστινό χώρο ενός αμφιθεάτρου γεμάτο με κόσμο. Ο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ μπήκε στην αίθουσα από το πίσω μέρος και περπάτησε στο διάδρομο προς το μέρος μου. Άρχισα να επαναλαμβάνω το σιμράν, τα Φορτισμένα Ονόματα που μου δόθηκαν στη Μύηση, για να δοκιμάσω την αυθεντικότητα της παρουσίας του, κι εκείνος παρέμεινε.

Καθώς πλησίαζε, εξακολουθούσα να κάνω σιμράν και η μορφή του άλλαξε σε εκείνη του δικού μου Διδασκάλου, του Σαντ Ντάρσαν Σινγκ. Κατάλαβα τότε πως εκείνος ήταν ο διάδοχος και ρώτησα αν θα μπορούσα να το πω και στους άλλους. Η απάντηση ήταν να περιμένω, γιατί ακόμα ήταν πολύ νωρίς. Δεν πέρασε πολύς χρόνος, μέχρι τα νέα αυτά να ανακοινωθούν επίσημα σε όλη την Αποστολή. Δε μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ στη φυσική παρουσία του νέου μας Διδασκάλου, μέχρι που ήρθε στο Medellin, το 1991.

Τότε ήταν που το πρώτο μου αίτημα, να δω και τους τέσσερις Διδασκάλους μαζί, εκπληρώθηκε. Σε μια συνεδρία ερωταπαντήσεων, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μια ερώτηση. Καθόμουν στα γόνατα μου, κοντά στον Μαχαράτζ Τζι. Καθώς στάθηκα όρθιος, για να κάνω την ερώτησή μου, κοίταξα κατευθείαν μέσα στα μάτια του και απορροφήθηκα μέσα τους. Ήταν γεμάτα με αγνή ομορφιά. Μέσα από τη φυσική μορφή του Διδασκάλου Ρατζίντερ, οι υπόλοιποι Διδάσκαλοι, ένας ένας, άρχισαν να εμφανίζονται. Ξανά και ξανά παρουσιάζονταν ο Σαντ Ντάρσαν Σινγκ, ο Σαντ Κιρπάλ Σιγκ και ακολουθούσε ο Χαζούρ Μπάμπα Σαουάν. Έμεινα άναυδος και σε τέτοια κατάσταση μέθης, που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Ο Διδάσκαλος Ρατζίντερ άρχισε να με πειράζει, ρωτώντας: «Ωραία, Μάριε! Ποια είναι η ερώτηση σου;» Λαμπερό λευκό και χρυσό φως ξεχύνονταν απ ́ τα μάτια του.

Μετά, αστραφτερά αστέρια άρχισαν να εκρήγνυνται προς τα έξω. Άκουγα τα γέλια του ακροατηρίου και είμαι βέβαιος πως όσοι κάθονταν κοντά μου, μπορούσαν να δουν πως βρισκόμουν σε μια εντελώς αλλιώτικη κατάσταση. Τελικά, κατόρθωσα να πω μόνον αυτό: «Όταν κοιτάζω τα μάτια Σου, βλέπω τα μάτια του Διδασκάλου Ντάρσαν. Είναι ακριβώς ίδια». Το να θυμάμαι και μόνο αυτές τις στιγμές, γεμίζω ευδαιμονία!
Ήταν μια εμπειρία, πέρα από αυτόν τον κόσμο. Νωρίτερα την ίδια μέρα, είχα πάρει μια απάντηση ως προς το δεύτερο αίτημα μου, να γευτώ την αγάπη του Διδασκάλου με τον ίδιο τρόπο που την είχα απολαύσει με τον Διδάσκαλο Ντάρσαν.

Στη διάρκεια της πρωινής συγκέντρωσης, τραβούσα φωτογραφίες, πράγμα που σήμαινε πως μπορούσα να κάθομαι κοντά στο Μαχαράτζ Τζι. Καθώς καθόμουν εκεί κοιτώντας τον, συνέβη κάτι υπέροχο.

Τόσο πολλή αγάπη άρχισε να ρέει από κείνον –πυκνά κύματα αγάπης– που έμοιαζε πως θα μπορούσα κυριολεκτικά να “φάω” αυτή την αγάπη. Ακριβώς όπως κάποιος απολαμβάνει ένα χωνάκι παγωτό ή κάποιο άλλο φαγητό, εγώ κατάπινα την αγάπη του Διδασκάλου. Είναι δύσκολο να το περιγράψω, αλλά το συμβάν ήταν ακριβώς παρόμοιο με αυτό που είχα βιώσει με τον Διδάσκαλο Ντάρσαν.

Ως προς την τρίτη μου επιθυμία, να δω την ομορφιά των Εσωτερικών περιοχών κι αυτή επίσης εκπληρώθηκε. Θα μοιραστώ μια εμπειρία.

Θυμάμαι πολύ ζωντανά το πώς στη διάρκεια ενός διαλογισμού τυλίχτηκα μέσα στην αγκαλιά του Μαχαράτζ Τζι και τότε αυτός με μετέφερε μέσα σε ένα κύμα φωτός και αγάπης σε μια υπέροχη Εσωτερική περιοχή. Εκεί μπορούσα να δω τον Διδάσκαλο Ρατζίντερ παντού. Φαινόταν πολύ μεγαλύτερος από ό,τι μπορούσε οποιοσδήποτε να φανταστεί, πιο μεγαλοπρεπής και δυνατότερος από ό,τι μπορεί ο νους μας να συλλάβει.
Αυτός ο μεγάλος Άγιος, σίγουρα ακούει και απαντά στην κραυγή της ψυχής μας. Είναι όλος αγάπη, όλος συμπόνια, όλος αγνότητα, όλος Θειότητα. Είναι τόσο θαυμάσιο να βρίσκεται κανείς με τον Σαντ Ρα-τζίντερ Σινγκ και να βιώνει τη μεθυστική φυσική του παρουσία. Ωστόσο, όσο όμορφη κι αν είναι αυτή η φυσική εμπειρία, δε συγκρίνεται με το Εσωτερικό θαύμα και τη μεγαλοσύνη των Διδασκάλων. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι είναι στην πραγματικότητα αυτοί οι Διδάσκαλοι και πόσο μεγαλειώδεις, πόσο γεμάτοι δύναμη και αγάπη είναι. Μπορούμε μονάχα να υποκλιθούμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη που μας κάλεσαν στα Ιερά τους Πόδια.

Μετά από σοβαρό τραυματισμό και μακροχρόνια περίοδο ανάρ- ρωσης βρέθηκα σε μια κατάσταση όπου, αν και ακόμα δεν ήμουν σε θέση να εργασθώ, το επίδομα για την απώλεια του εισοδήματός μου, το οποίο λάμβανα αρχικά, θα επανεξεταζόταν αν θα εξακολουθού- σα να το πέρνω. Καθώς η ιδιωτική μου ασφαλιστική εταιρία επέμενε να ζητήσω κρατική βοήθεια, έκανα δυο φορές αίτηση, η οποία και απορρίφθηκε. Τελευταίο βήμα και ύστατη ελπίδα ήταν η δικαστική ακρόαση με εξεταστική επιτροπή. Τότε ένοιωσα τρομοκρατημένη. Όντας πραγματικά ανίκανη να εργασθώ για να πληρώνω τις βασι- κές μου ανάγκες, χωρίς να αναφερθώ στα υπέρογκα ιατρικά έξοδα με τις ειδικές θεραπείες αποκατάστασης που ήταν απαραίτητες ώστε να επανέλθω, ένοιωθα ευάλωτη και ξεκρέμαστη σε μια κατάσταση που είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ανησυχούσα επίσης να μη χάσω και το αρχικό μου επίδομα, εάν το κράτος απέρριπτε την περίπτωσή μου για τρίτη και τελευταία φορά.

Την ημέρα της ακρόασής μου, ήμουν αρκετά αγχωμένη. Μπήκα σερνόμενη στο δικαστήριο σε ένα μικρό σκοτεινό δωμάτιο αναμονής. Άρχισα να επαναλαμβάνω τα πέντε φορτισμένα ονόματα που μας δό- θηκαν την ημέρα της μυήσεως και προσευχήθηκα για βοήθεια στον Διδάσκαλο. Η στιγμή της ακρόασης είχε φθάσει. Οδηγήθηκα από το χώρο αναμονής, μέσα από μια πόρτα, στην κυρίως δικαστική αίθου- σα. Καθώς άνοιγα την πόρτα ποιον άλλον θα μπορούσα να έβλεπα μπροστά μου παρά τον πολυαγαπημένο Σαντ Ρατζίντερ Σινγκ; Λες και είχε και αυτός περάσει μαζί μου μέσα από εκεί! Κοίταξε ίσια σε εμένα και μου χάρισε ένα ζεστό αγαπημένο καθησυχαστικό χαμόγε- λο. Εμφανίστηκε πανομοιότυπος με την φυσική του μορφή αν και η παρουσία του έλαμπε εκ των έσω. Έμοιαζε σαν θεσπέσιο πλάνο κινη- ματογραφικής ταινίας, από όπου ξεπήδησε και κατέβηκε στον κόσμο των τριών διαστάσεων. Σαν να κατάπιε τις ακτίνες του ήλιου, ακτινο- βολούσε φως, ανακούφιση και παρηγοριά.

Ο Διδάσκαλος παρέμενε στο πλευρό μου και προπορεύθηκε για να περπατήσει μαζί μου προς τα κάτω, μέσα από ένα στενό διάδρομο. Φθάσαμε σε μια αίθουσα και με έβαλαν να καθίσω. Προς μεγάλη μου
έκπληξη, ενώ εγώ είχα καθίσει, ο Διδάσκαλος Ρατζίντερ συνέχισε την πορεία του δρασκελίζοντας μεγαλόπρεπα το διάδρομο εξακολου- θώντας να λαμπιρίζει Εσωτερικά και κατευθύνθηκε προς το μεγάλο πλάτωμα, όπου ήταν τοποθετημένη η έδρα του δικαστή. Ο δικαστής δεν είχε εισέλθει ακόμα στην αίθουσα. Ο Διδάσκαλος περπάτησε αργά τα σκαλιά που οδηγούσαν ψηλά στην πλατφόρμα και με ένα φυσικό και βασιλικό τρόπο κάθισε κατευθείαν στην κενή θέση του δικαστή. Ενόσω καθόταν ολόκληρη η ύπαρξή του φάνταζε να μεγε- θύνεται αντικατοπτρίζοντας μια Εσωτερική Θεία Ισχύ.

Αυτοστιγμεί αντιλήφθηκα πως οποιοδήποτε και αν ήταν το απο- τέλεσμα της ακροαματικής διαδικασίας, ήταν ο Διδάσκαλος που θα είχε κινήσει τα νήματα και όποια και αν ήταν η απόφαση του δικαστή, δε θα μπορούσε παρά να εκφράζει τη θέληση του Διδασκάλου για εμένα. Με αυτήν την ευλογημένη κατανόηση κατάφερα να ηρεμήσω, καθώς ήξερα πλέον πως η μοίρα μου δεν καθοριζόταν από τον πρώτο τυχόντα κρατικό λειτουργό αλλά από την θεία βούληση της Διδα- σκάλου Δυνάμεως.

Ο Διδάσκαλος παρέμεινε στον οπτικό μου ορίζοντα για τουλάχι- στον πέντε λεπτά, έως ότου ο δικαστής εμφανίστηκε στην αίθουσα και άρχισε η ακροαματική διαδικασία. Ήταν μια μοναδική και πολύτι- μη εμπειρία, μια άμεση επιβεβαίωση πως η Διδάσκαλος Δύναμη είναι συνεχώς και διαρκώς δίπλα μας. Ο Διδάσκαλος μας διαβεβαιώνει πως είναι στο πλευρό μας, στις χαρές και στις λύπες, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε επιτυχία, σε κάθε σταυροδρόμι. Άπαξ και μυηθούμε ήμαστε ολοκληρωτικά κάτω από την προστασία Του. Τελικά η αίτησή μου για αποζημίωση έγινε δεκτή. Το δώρο που έλαβα από τον Διδάσκαλο δεν ήταν μόνο ένα βαθύ συναίσθημα ασφάλειας και Εσωτερικής γα- λήνης, αλλά και μια ανεκτίμητη υπενθύμιση της πανταχού παρούσας, σφαιρικής, ολοκληρωτικής του προστασίας και ισχύος, που είναι μα- κράν υπεράνω κάθε γήινης δύναμης.